کم گوی

ازحکیمی پرسیدند که چرا استماع تو از نطق تو زیادت است؟ گفت: زیرا که مرا دو گوش داده اند و یک زبان ، یعنی دو چندان که می گویی می شنوی...
کم گوی و به جز مصلحت خویش مگوی

 چیزی که نپرسند ، تو از پیش مگوی
 از آغاز دو گوش و یک زبانت دادند

یعنی  که دو بشنو و یکی بیش مگوی.

مطالب مرتبط،

منطق ماشین دودی!

آخرین آرزوی سقراط

نصیحت هایی برای موفّقیّت

ترانه ای برای روزهای دوری

رنج یا موهبت

درویش تهی دست

بخشندگی کوروش کبیر

پوستین کهنه در دربار

تئوری پنجره شکسته

معمایی به نام زندگی