بیو گرافی ناصر عبدالهی

ناصر عبداللهی در دهمین روز از دی ماه سال ۱۳۴۹ در محله سید کامل شهر بندرعباس زاده شد.

او از ۱۳ سالگی به موسیقی علاقمند شد. فعالیت‌های هنری خود را از سال‌های نوجوانی در صدا و سیما و حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی استان هرمزگان آغاز کرد.

او چهاربرادر و یک خواهر دارد. ناصر در هیجده سالگی با فهیمه غفوری که اهل بندرعباس است، ازدواج کرد و حاصل آن سه فرزند (دو پسر و یک دختر) به نامهای نوید، نازنین و نامی است . نینا فرزند چهارم ناصر حاصل ازدواج او با فاطمه فهیمی است.

وی کار حرفه‌ای را به طور جدی از سال ۱۳۷۴ آغاز کرد.

ناصر عبداللهی در ترانه‌های خود از کسی تقلید نمی‌کرد و صدایی منحصر به فردی داشت. بیشتر اشعار ترانه‌های او از سروده‌های محمدعلی بهمنی بود.

پس از ارائه ترانه ناصریا منتقدان گفتند که این کاری اسپانیولی است و از ملودی‌های جیپسی کینگ برگرفته شده‌است، اما وی معتقد بود که چنین نیست، و این کار ریتم عربی دارد، ریتمی که بارها با سازهای دیگری نظیر عود، دهل، و دف نواخته شده‌بود. اما تاکنون هرگز با گیتار نواخته نشده‌بود، اما ناصر عبداللهی این کار را انجام داد.

ملودی ترانهٔ ناصریا سال ۱۳۷۶ ساخته شد. شعر این آهنگ به گویش بندری است و به گفته ناصر عبداللهی هدف از ساخت آن اعتراض ضد ظلم در جهان و نیز همدردی با ستمدیدگان جهان بوده‌است . بر اساس متن شعر ناصریا اگر کسی قصد یاری مظلومی را داشته‌باشد پس از تحمل سختی بسیار و دشواری‌های این راه در پایان پیروز خواهد شد.

مِه گِنوغُم

حکم طاعت

در پی خدا

1378 – عشق است

1379 – دوستت دارم

1381 – بوی شرجی

1382 – هوای حوا

1385 – ماندگار

1388- عیدانه

1391 – رخصت

آلبوم های ناصر عبداللهی هستند؛ که آلبوم های مه گنوغم، حکم طاعت، در پی خدا و عیدانه به صورت غیر رسمی منتشر شدند.

ناصرعبداللهی در سوم آذرماه ۱۳۸۵ در بندرعباس به دلایل نامشخصی بی هوش شد و به کما رفت. او پس از گذراندن ۲۷ روز در کما سر‌انجام در بیمارستان هاشمی نژاد تهران در روز ۲۹ آذر ۱۳۸۵ و در سن ۳۶ سالگی درگذشت.

یادت ماندگار می ماند، اسطورهٔ موسیقی ایران…